-
1 pobiec
pobiec [pɔbjɛʦ̑], <-gnie; imp -gnij; pret -gł>, pobiegnąć [pɔbjɛgnɔɲʨ̑] <-gnie; imp -gnij; pret -gł>vi perfdroga pobiegnie na zachód der Weg wird nach Westen verlaufen2) ( zostać skierowanym)czyjś wzrok pobiegł ku czemuś jds Blick hat sich +akk auf etw +akk gerichtet, jd hat den Blick auf etw +akk schweifen lassen
См. также в других словарях:
uciec — dk Vc, ucieknę, uciekniesz, ucieknij, uciekł, uciekłszy uciekać ndk I, uciecam, uciecasz, uciecają, uciecaj, uciecał 1. «oddalić się biegiem z jakiegoś miejsca (głównie w obawie przed pogonią), szybko odjechać, ujść» Uciec przed pogonią. Uciekać… … Słownik języka polskiego
pobiec — a. pobiegnąć dk Vc, pobiecbiegnę, pobiecbiegniesz, pobiecbiegnij, pobiecbiegł, pobiecbiegłszy 1. «udać się dokądś biegiem albo idąc bardzo prędko; pójść prędko po kogoś, po coś; podążyć, pośpieszyć» Pobiec galopem, pędem, truchcikiem, ile sił,… … Słownik języka polskiego
pognać — dk I, pognaćam, pognaćasz, pognaćają, pognaćaj, pognaćał, pognaćany a. pogonić dk VIa, pognaćnię, pognaćnisz, pognaćgoń, pognaćnił, pognaćniony poganiać ndk I, pognaćam, pognaćasz, pognaćają, pognaćaj, pognaćał, pognaćany 1. «ponaglić kogoś, coś… … Słownik języka polskiego